Cudowna moc biegania - poznajcie historię Jolanty!

autor: Jolanta Czechyra, opublikowano: 16/08/2016

Ma 62 lata. Od  Od mniej więcej 40 lat  choruje  na  przewlekłe  zapalenie  zatok przynosowych i polipy nosa, a od  20 lat  na astmę. Straciła odporność a później słuch. A potem zaczęła biegać. Robi to już około 10 miesięcy… i to bieganie całkowicie odmieniło jej życie.  Jolanta Czechyra opowiedziała nam swoją historię jak z człowieka  bardzo chorego, bez nadziei na poprawę, stała się zdrową , radosną , pełną życia, biegającą  babcią:) Przeczytajcie, bo ta historia jest naprawdę niezwykła.

Przytrafiło  mi się coś wspaniałego. Przyznaję, że gdybym ja  usłyszała tę historię, raczej  trudno byłoby mi w nią uwierzyć. A jednak!

Ponad 20 lat choroby

Mam 62 lata i mniej więcej od 40 lat choruję na przewlekłe zapalenie zatok. Od około 20 lat choruję na astmę. Przebyłam kilkanaście zabiegów usuwania polipów z nosa, wielokrotnie ropne  zapalenia zatok, leczone  punkcjami  zatok  i antybiotykami.  Mniej więcej 30 lat temu całkowicie straciłam węch.  Mimo przyjmowania leków sterydowych czułam się  coraz  gorzej.  Miałam całoroczny  katar, okresowo suchy  kaszel, duszności, nawracające i uporczywe bóle  głowy, bóle oczodołów, krwawienia z nosa, zatykanie uszu. Katastrofalnie zmniejszyła się  odporność mojego organizmu.  Częste   infekcje  prawie  zawsze wymagały   leczenia  antybiotykami. W ostatnich 5 latach  kilkakrotnie zapadałam na zapalenie płuc, które miało ciężki  przebieg.  

W grudniu  2012 r.  miałam wykonaną  rozległą operację  endoskopową z penetracją do  wszystkich  zatok. Po  kilku miesiącach nastąpił nawrót  dolegliwości, a w   kontrolnym  badaniu TK  zatok widoczne były bardzo  rozległe  zmiany  polipowate. 

Jednocześnie  pogorszyły się  parametry  płucne.  Wielokrotnie wykonywane badanie spirometryczne wykazało  cechy  obturacji  oskrzeli. Brałam już wtedy  dość  duże  dawki leków wziewnych i donosowych.  Dolegliwości  mimo wszystko nasilały się, wystąpiło  kolejne ropne  zapalenie  zatok i niedługo po tym kolejne zapalenie  płuc.

Po  kilku  konsultacjach tzw. profesorskich, zalecono  mi  w trybie  dość  pilnym  wykonanie  kolejnej  operacji  zatok. Jednak czas oczekiwania na zabieg w warszawskich szpitalach był dla mnie zbyt długi,  dlatego wykonano mi tę operacje w  prywatnej renomowanej  klinice w czerwcu 2014 r. Niestety  dolegliwości  wróciły  jeszcze  szybciej  niż  po poprzedniej  operacji.  Kontrolna  TK  zatok  po 3  miesiącach  pokazała obraz jak  przed  operacją, wszystkie  zatoki były zajęte.  W listopadzie 2014 włączono  mi   6-tygodniową kurację sterydami  doustnymi.   W  kontrolnym  TK  po leczeniu sterydami obraz  nie uległ  zmianie.

Beznadziejna sytuacja

W lutym 2015 roku dołączyła mi się  dolegliwość która  całkowicie wyeliminowała mnie z  życia społecznego i z pracy  zawodowej - ogłuchłam.  Laryngolodzy zgodnie stwierdzali, że uszy mam zdrowe; przyczyną były zatkane przez  polipy trąbki  słuchowe. Czułam się z tym okropnie, nie tylko nie słyszałam, co inni mówią, ale też nienaturalny był mój  głos, rezonujący, jakby z blaszanego  garnka. Unikałam kontaktu z ludźmi,  nie mogłam prowadzić  samochodu . Brałam wtedy  bardzo duże  dawki  kropli  do nosa, po kilku dniach  następowała poprawa, ale była ona krótkotrwała i po niespełna tygodniu dolegliwości wracały.

Laryngolodzy nie mieli dla mnie żadnej dobrej propozycji leczenia;  pozostawała kolejna operacja, ale traktowano to jako ostateczność, bo już poprzednia  była  technicznie  bardzo  trudna, przeprowadzana  z nawigacją, ze względu na zmienione warunki anatomiczne. Po doświadczeniach dwóch wcześniejszych operacji, szansa że kolejna przyniesie zdecydowaną zmianę na lepsze, była bliska zeru. Zostałam jednak wpisana na listę oczekujących  na  zabieg, ponieważ innego pomysłu już nie było.

Cudowna moc sportu

Był  czerwiec 2015. Czułam się bardzo  chora, słaba, i choć nie należę do ludzi, którzy łatwo się poddają, wiedziałam, że jest  coraz  gorzej, że wyczerpałam możliwości leczenia i dotarłam do punktu, w którym medycyna już  nie mogła  mi pomóc.  Nie miałam sobie  nic  do zarzucenia, jeśli  chodzi  o  dbanie o  zdrowie. Od  kilkunastu lat bardzo zwracam uwagę na zdrowe żywienie, uprawiam nordic  walking kilka razy w tygodniu, jeżdżę rowerem  często pokonując kilkudziesięciokilometrowe trasy. Co jeszcze mogłabym zrobić?  A jednak!

Wrzesień 2015 – zaczęłam  biegać (mniejsza o to co mnie natknęło; wierzę  że  nie ma  przypadków:)) . Oczywiście na własną odpowiedzialność, bo  żaden  lekarz by  mi na to  nie pozwolił. Z niewydolnością oddechową, z astmą, z zagrożeniem osteoporozą posterydową, z brakiem  odporności po zapaleniach płuc występujących przynajmniej raz w roku…

Z Ventolinem w  kieszeni, zaczynałam  od 100 m, z każdym dniem coraz  dłużej, po miesiącu  biegałam 4 km.  Najpierw ustąpiły bóle  głowy i  zatykanie uszu. Podczas  płukania zatok, które wcześniej nie przynosiło efektów,  zaczęły  się  wypłukiwać różne  farfocle (wykonuję tę czynność codziennie od  lat  i  nigdy  nic się  nie pojawiało).  Zaczęłam nabierać przekonania, że  bieganie  mi pomaga.  Normą stało się 30-35 minut biegania codziennie. Czułam się  dobrze, nie miałam  dolegliwości. To była  pierwsza  jesień  i  zima  bez  żadnej infekcji i bez  antybiotyku!  Nie miałam wątpliwości, że to zasługa biegania, ponieważ niczego innego nie zmieniłam.

W grudniu 2015 był  otrzymałam telefon z  kliniki,  że mam termin operacji. Poprosiłam  o przerzucenie mnie na  koniec  kolejki.  W  maju 2016  odbyłam dwie wizyty kontrolne: pulmunologiczną  i  laryngologiczną.  Badania kontrolne  potwierdziły  mój dobry stan zdrowia: spirometria  bardzo bliska normy, a TK  zatok jak nie moje: zatoki  powietrzne  bez  zmian  polipowatych. Lekarze nie znali odpowiedzi na  pytanie,  co spowodowało taką rewelacyjną poprawę. Kiedy  opowiedziałam moją historię z  bieganiem, usłyszałam w odpowiedzi:  „proszę  biegać  dalej”.

I  biegam. 5 km  codziennie. Czuję się  wspaniale.  Żadnych dolegliwości. Mam  wrażenie, że nie czułam się tak dobrze  mając 30 lat (wtedy już  byłam chora).

To trochę krótki czas ,  aby wyciągać  dalej idące  wnioski, bo minęło  dopiero 10  miesięcy odkąd biegam. Ale  dla  mnie  każdy dzień,  każda  godzina, przeżyte  bez  dolegliwości, to bardzo dużo. Ponadto cudowny jest wpływ biegania  na samopoczucie -  na  psychikę, na radość z  życia, ale o tym wiedzą wszyscy  biegający.

Ja natomiast  chciałam opowiedzieć  jak z człowieka  bardzo chorego, bez nadziei na poprawę, stałam się zdrową , radosną , pełną życia, biegającą  babcią:)

Przeczytaj również

Wiolka i jej bieg dookoła Polski

Poznaj Wiolkę - kobietę, która planuje bieg dookoła Polski

"Dzięki temu, że biegam poznałam swoją wartość" Poznajcie Beatę

Historia Beaty jest najlepszym przykładem tego, że na bieganie nigdy nie jest za późno...

Premiera Asics Gel-Kayano 30, Berlin, 2023

Flagowy model butów do biegania japońskiej marki Asics - Gel -Kayano 30 wszedł właśnie do sprzedaży. Jaka jest jego główna cecha? Jak marka Asics wychodzi naprzeciw potrzebom biegaczek?

Uśmiechnięta Ania i jej miłość do biegania

Niezwykła kobieta, która pomimo choroby biega ile sił w nogach.

Poznajcie historię Magdaleny

Choć Magdalena biega od niedawna, biegowej pasji oddała się bez reszty.