Pozbądź się strachu. Bądź pewna siebie. Biegaj lepiej!

autor: Katarzynz Żbikowska-Jusis, opublikowano: 28/10/2012

Czy zdarzyło Ci się kiedyś zrezygnować ze zrobienia czegoś, bo sparaliżował Cię strach? Zdarzyło Ci się wycofać w połowie, bo uznałaś, że nie dasz rady sprostać zadaniu? A może w ogóle nie podjęłaś wyzwania, bo z góry założyłaś porażkę? Jeśli tak, to musisz popracować nad pewnością siebie. Prawda jest taka, że my - Polki, w dalszym ciągu często nie doceniamy swoich możliwości. Czy to w pracy, czy w domu czy… w bieganiu.

Kilka razy słyszałam już od różnych kobiet “O rety, zazdroszczę Ci, że tak biegasz. Ja to nawet 10-u minut nie dałabym rady”. Kobitki! Babki! Dziewczyny! Wiecie co? Ja też kiedyś nie byłam w stanie biec dłużej niż do autobusu! Zapewne wszystkie kobiety, które teraz biegają maratony były kiedyś na takim właśnie etapie – na początku! Przestańcie więc jęczeć, że nie możecie, nie umiecie, że nie dacie rady. Przestańcie zazdrościć. Podnieście się z krzeseł i sprawcie, że to inne Wam będą zazdrościć – kondycji, sylwetki, zdrowia, radości i… medali z ukończonych biegów.
Powodzenia!

Mała pewność siebie? Ten problem dotyczy zarówno zupełnie początkujących biegaczek jak i często tych, które truchtają już od dawna…

Od jakiegoś czasu próbuję namówić moją znajomą do wzięcia udziału w biegu na 5km. Kiedyś wspomniała, że chciałaby spróbować, ale jak dotąd na żadną imprezę się nie zapisała. Za każdym razem słyszę: “ale ja na pewno będę ostatnia!” Cóż, żeby mieć taką pewność musiałaby poznać wszystkich uczestników i ich możliwości. Albo… po prostu wziąć udział w biegu i sprawdzić czy “na pewno”!
Inny scenariusz: “10 kilometrów?... Gdzie tam… przecież ja może nawet do mety nie dobiegnę” - Jak to nie dobiegniesz skoro co drugi dzień truchtasz sobie w parku przez godzinę?  Pomyśl przez chwilę - to pewnie właśnie dystans około 10 km, którego tak się boisz? Może zatem warto spróbować?
“Maraton? Nie, to nie dla mnie. Najdłuższy dystans, na którym biegam to 10km”. Tak dla Twojej informacji – to jest właśnie idealny dystans “wyjściowy” żeby zacząć trenować do maratonu. Jasne, nikt nie każe Ci biegać maratonów, jeśli nie masz na to ochoty. Gdyby jednak kiedyś taka myśl pojawiła się w Twojej głowie to wiedz, że Ty też możesz to zrobić!

Pewność siebie zdecydowanie wzrasta, kiedy pozbywamy się naszych obaw. Zatem znajdź swoje i pokonaj je!

Obawa: co jeśli nie dobiegnę do mety?
To częsta obawa zupełnie początkujących biegaczy. Spokojnie, jeśli biegasz regularnie np. po pół godziny to bez problemu ukończysz bieg na 5 km a może i trochę dłuższy. Jeśli biegasz po 40 min czy godzinę dasz radę przebiec 10km, a pewnie nawet 15km. Nie rzucaj się jednak “z motyką na słońce” - łatwiej pokonuje się na zawodach dystans, który biega się na treningach (wyjątkiem jest maraton), dlatego wybierz taki start, który odpowiada Twojej kondycji lub… wystartuj w biegu kilka tygodni później i „dopasuj” swoją kondycję do dystansu, który Ci się marzy.  A przed startem pamiętaj - generalnie na zawodach adrenalina sprawia, że zwykle jesteśmy w stanie zrobić więcej niż nam się wydaje. Oczywiście są wyjątki - jeśli bez przygotowania wystartujesz w maratonie raczej nie dobiegniesz do mety, ale jeśli przygotujesz się odpowiednio są duże szanse, że jednak pokonasz dystans. Jasne - zdarzają się kontuzje i inne wypadki.  I to nawet najlepszym - być może słyszałaś o tym jak rekordzistka w maratonie, Paula Radcliffe zeszła z trasy na igrzyskach olimpijskich w Atenach. Czy po tym wydarzeniu przestała biegać? Nie. Za to trzy miesiące później wygrała maraton w Nowym Jorku.

Obawa: co jeśli będę ostatnia?
No to będziesz! Na każdej imprezie ktoś dobiega na metę ostatni. I i tak jest lepszy od tych wszystkich, którzy nie wzięli udziału w wyścigu. Więc zamiast martwić się, że będziesz ostatnia bądź dumna z tego, że miałaś odwagę stanąć na linii startu, że dałaś radę pokonać dystans, że masz w sobie wytrwałość i... coraz lepszą kondycję. Poza tym są ogromne szanse, że wcale nie będziesz ostatnia, szczególnie na tych imprezach, gdzie startuje wielu zawodników. Zawsze ktoś może być wolniejszy od Ciebie!

Obawa: co jeśli zacznę zbyt szybko i nie utrzymam tempa?
To obawa bardziej doświadczonych biegaczek. I w zasadzie całkiem słuszna. Jeśli zaczniesz biec np. półmaraton zbyt szybko jak na swoje możliwości możesz nie tylko nie utrzymać tempa, ale i w ogóle nie dobiec do końca. Zdarza się. Dlatego, żeby wyeliminować to zagrożenie podejdź do tematu rozsądnie. Jeśli marzy Ci się zrobienie życiówki na jakimś dystansie przede wszystkim dobrze się przygotuj. Trenuj odpowiednio: rób wybiegania odpowiednio długie do dystansu, na którym chcesz “zabłysnąć” i nie unikaj treningów szybkościowych. Cudów nie ma i jeśli nie będziesz odpowiednio wytrenowana, życiówki raczej nie zrobisz. No dobrze – powiedzmy jednak, że jesteś dobrze przygotowana, ale na starcie paraliżuje Cię strach, że nie dasz rady utrzymać tempa, (które według wszelkich wytycznych powinnaś utrzymać). Odetchnij głęboko. Powiedz sobie przed biegiem, że dasz radę i powtarzaj to sobie w głowie na kolejnych kilometrach. Nie dopuść do siebie myśli o porażce. Pamiętaj – wiara w sukces to już połowa sukcesu!

Obawa: co jeśli będę miała “zły” dzień?
Niestety bywa i tak, że jesteś dobrze przygotowana, na treningach po prostu “fruniesz” a kiedy przychodzi dzień długo oczekiwanych zawodów biegnie Ci się po prostu źle. Na pewne rzeczy masz wpływ np. na to co jesz w tygodniu przed startem, czy się wysypiasz itd. Ale już na pogodę nie masz wpływu, ani na swoje ostateczne samopoczucie. Jeśli “zły dzień” dopadnie Cię akurat w dniu zawodów i mimo swoich starań nie uda Ci się osiągnąć celu – trudno. Pogódź się z tym. Przeanalizuj na spokojnie wszystkie czynniki. Co mogło wpłynąć na Twoje gorsze samopoczucie? Jak wyglądały treningi? Czy na pewno dałaś z siebie wszystko? Być może jesteś przemęczona? Ucz się na własnych błędach i nie poddawaj się!

Obawa: co jeśli nie sprostam „oczekiwaniom”?
Osiągnęłaś jakiś biegowy sukces, pobiegłaś bardzo dobrze jakiś bieg i posypały się gratulacje: Twoich znajomych z biegowych ścieżek, Twojej rodziny... Sama jesteś z siebie bardzo zadowolona, masz dodatkową motywację i bieganie sprawia Ci wyjątkową frajdę. Ale przychodzi dzień kolejnego startu i czujesz pewnego rodzaju stres bo... masz wrażenie, że po ostatnim sukcesie wszyscy oczekują powtórki lub jeszcze poprawy! Ty też pewnie sama masz określone oczekiwania wobec siebie... Podejdź do tematu spokojnie. Przymknij oko na oczekiwania innych i skoncentruj się wyłącznie na tym, czego Ty od siebie wymagasz. Zweryfikuj czy są to realne oczekiwania i zaplanuj swój start, tak aby jak najbardziej zwiększyć szanse na osiągnięcie celu. Pamiętaj jednak, że nic nie musisz i że nie każdy start musi kończyć się życiówką. Jeśli zdarzy się gorszy dzień nie miej do siebie pretensji. Pobiegniesz lepiej następnym razem.

Przeczytaj również

Trening biegowy. Osiągnij swój cel

Ustalaj i osiągaj swoje biegowe cele wg tych prostych zasad.

Biegaj i pozbądź się stresu

Bieganie jako narzędzie do redukcji stresu w życiu zawodowym i nie tylko

Zrób te 4 rzeczy, a Twoje życie zmieni się od Nowego Roku

Wprowadzamy pozytywne nawyki.

Jak poprawić nastrój jesienią? Sposób na chandrę.

Jesienna chandra, czym jest i jak sobie z nią radzić? To pytanie często pojawia się w rozmowach, na przełomie października i listopada. Istnieją jednak sposoby na to aby, nawet jesienią, cieszyć się d...

Pokonać stres. 5 sposobów na ukojenie nerwów

Żyjemy w czasach, w których stres towarzyszy nam niemal nieustannie. Wymagająca praca zawodowa, obowiązki rodzinne, do tego jeszcze przedłużający się okres pandemii...