Mikołajkowa gonitwa na Służewcu – czyli II Warszawski Bieg Mikołajów

autor: Agnieszka Banach, opublikowano: 10/12/2014

Kiedy w niedzielny poranek 7 grudnia otworzyłam oczy i spojrzałam za okno, ochotę na bieganie miałam raczej średnią. Marzył mi się mikołajkowy bieg w śnieżnej scenerii, przy lekkim mrozie i oczywiście w pakiecie ze słońcem. Tymczasem było ponuro i zdecydowanie bardziej jesiennie niż zimowo.

Nie miałam jednak wyjścia. W końcu jestem już prawie prawdziwą dziennikarką. Napisałam w życiu całe dwa artykuły, tego dnia miałam szansę napisać trzeci i tej szansy w żadnym wypadku przegapić nie chciałam... Wyskoczyłam szybko z łóżka, zjadłam słodkie węglowodanowe śniadanie, założyłam biegowy strój i pognałam w stronę Służewca... no nie do końca pognałam, wsiadłam do metra:).

Moja podróż przebiegła nadzwyczaj sprawnie. Przy stacji Metro Wilanowska czekał już specjalny autobus – linia 300, która jest uruchamiana wyłącznie w dni wyścigów konnych. Dla nas – biegaczy – zrobiono wyjątek i autobus kursował również dziś. Choć po głębszej analizie stwierdziłam, że przecież dziś też jest dzień wyścigowy:).

Nigdy wcześniej nie byłam na Torze Wyścigów Konnych Służewiec, na żadnym innym zresztą też nie byłam… Coś niecoś jednak widziałam już w niejednym filmie i oczekiwałam widoku pań w kapeluszach i panów w cylindrach na głowach. Zamiast tego wokół mnie roztaczał się widok głów odzianych w czerwone czapeczki z pomponami… No tak, przecież to nie Wielka Pardubicka a II Warszawski Bieg Mikołajów…

Szybko i bez czekania w kolejce udało mi się odebrać pakiet startowy, skorzystać z szatni i depozytu. Choć nie była to duża biegowa impreza, to i tak ogromny  plus dla organizatora, ponieważ ja osobiście do cierpliwych nie należę i wszelkie czekanie strasznie mnie męczy.

Po załatwieniu wszystkich formalności pozostało mi już tylko udać się na start. Po drodze spotkałam pewnego bardzo przystojnego Hiszpana… rola konferansjera podczas biegu przypadła Conrado Moreno, który również należy do grona zapalonych biegaczy. Nie mogłam oprzeć się pokusie zrobienia sobie z nim wspólnej fotki. Kiedy Conrado życzył mi powodzenia, byłam przekonana, że to będzie dobry bieg.

Moja radość nie trwała jednak długo… Nie mam pojęcia dlaczego do ostatnich chwil przed startem byłam przekonana, że będę biegła po równej, gładkiej nawierzchni… Właściwie sama nie wiem czego spodziewałam się na torze wyścigowym dla koni??? asfaltu?!? Musiałam tymczasem zmierzyć się z trawiastym podłożem, z którego po każdym kolejnym okrążeniui przebiegnięciu po nim kilkuset biegaczy, robiło się coraz większe błoto. W związku z tym już na początku drugiego okrążenia nieśmiała myśl o ‘życiówce’ ulotniła się bezpowrotnie, a jej miejsce zajął rosnący niepokój o to, czy moje nogi podołają wszystkim nierównościom terenu. Moje łydki i uda dość boleśnie odczuły te 10 kilometrów… Właściwie nie walczyłam po drodze ze zmęczeniem, a z bólem mięśni... I przyznaję, że dużo w tym jest mojej winy. Nie pomyślałam bowiem, że miejsce gonitw konnych będzie stanowiło tak wymagającą trasę i nie dałam moim nogom wystarczająco odpocząć przed biegiem. Cóż… mam nauczkę na przyszły rok… bo przecież nie pozwolę, aby takie drobiazgi, jak nierówna nawierzchnia, zniechęciły mnie do udziału w tym biegu ponownie.

Nie zniechęci mnie również bieganie po pętli. Nie cierpię biegać w kółko, a tutaj musiałam cztery razy pokonać okrążenie liczące 2,5 kilometra. Co więcej, całe okrążenie było bardzo dobrze widoczne i niesamowicie przerażała mnie myśl, że ta pętla jest taka duża… a przecież przebiec muszę cztery takie pętle… W miarę upływu kilometrów zaczęłam jednak oswajać się z okolicą i przyzwyczajać do otoczenia J Podczas ostatniego okrążenia było mi nawet przykro, że to już koniec.

Jest jeszcze jedna rzecz, która zdecydowanie motywuje mnie do udziału w Warszawskim Biegu Mikołajów w przyszłym roku. Wspominam o tym na końcu, ale to chyba najważniejsze, co o tym biegu wiedzieć powinniśmy – a mianowicie jego charytatywny charakter. Każdy kilometr, który każdy z nas przebiegł, to złotówka przekazana na szczytny cel. W tym roku wszystkie zebrane środki wspomogą Oddział Nefrologii Centrum Zdrowia Dziecka.

Dlatego ‘życiówki’ nie były dziś najważniejsze… W tym biegu liczyła się przede wszystkim dobra zabawa, świąteczny nastrój i chęć dołożenia swojej cegiełki dla potrzebujących dzieciaczków. I w tym samym celu spotkamy się tutaj za rok… do zobaczenia!

Przeczytaj również

Jurajski Festiwal Biegowy 2023 [Relacja]

Z dala od zgiełku, na łonie przyrody, w pięknym miejscu i z miłości do aktywności i przygody powstał Jurajski Festiwal Biegowy. Z całą pewnością impreza „z duszą”, na którą organizator zaprasza całe r...

GDYNIA Półmaraton 2019 [RELACJA]

Najpiękniejsza w Gdyni jest jednak zawsze meta. Ostatnie dwa kilometry trasy poprowadzone w kierunku morza i Bulwarem Nadmorskim dosłownie dodają skrzydeł...

100-lecie niepodległości na biegowo! Galeria zdjęć.

Święto Niepodległości obchodzimy każdego roku. Ale 100-lecie niepodległości zdarza się tylko raz! Nasze czytelniczki przepięknie obchodziły ten dzień! Na biegowo!

40. Maraton Warszawski [RELACJA]

Jubileuszowa edycja maratonu w Warszawie przeszła do historii. Miałam szczeście tam być i doświadczyć. Bolało bardzo - jak to na maratonie. Ale warto było!

PKO Festiwal Biegowy – wielkie święto biegaczy!

Krynica-Zdrój: Już po raz ósmy biegacze przejęli uzdrowisko. Przez trzy dni ponad 9 tys. razy meldowali się na mecie PKO Festiwalu Biegowego.