Biegające księżniczki...

autor: Iwona Ludwinek-Zarzeka, opublikowano: 30/07/2013

Biegaczki jakie są, każdy widzi. Grubsze, chudsze, bardziej ekspresyjne lub też cieszące się z własnych sukcesów po cichu. Te, biegające maraton w 2:30 i te w 5 godzin, lub też nie biegające ich wcale. Biegaczki są przeróżne, ale ja chciałabym przedstawić jedną z nich: biegaczkę - księżniczkę.

Biegaczka - księżniczka jest dorosłą dziewczynką, którą cechuje niestabilność emocjonalna. Chichocze,  by za chwilę rozpłakać się z byle jakiego powodu. Księżniczka zakłada modne, biegowe ciuchy, na trening rysuje mocne kreski na powiekach, a policzki ma zaróżowione, bynajmniej nie dlatego, że się zgrzała. Księżniczka nie robi dużego kilometrażu - góra 5 km. Nie dlatego, że nie potrafi, tylko dlatego, że się boi. Boi się, że nie podoła, że to nie dla niej. Wygląda na pewną siebie (w końcu jest bardzo atrakcyjna), jednak wystarczy tylko jedna krytyczna uwaga i koniec, wszystko upada. Księżniczka czasem zamienia się w Kopciuszka: potrafi być świetną matką na pełen etat, a gospodynią po godzinach. W pracy jest w stanie dać z siebie wiele, ale na ścieżce biegowej... tu sytuacja jest inna. Dlaczego???

Taki obraz kobiety - biegaczki jest niezwykle często lansowany w mediach. Biedna dziewczynka, która stoi przed szafą i nie wie, jakiego koloru spodenki założyć do swoich nowych, żółtych butów. Gryzie paznokcie, radzi się męża, ale niestety znikąd pomocy. W końcu wychodzi, bo przecież już koleżanki czekają. W uśmiechach, promieniście biegną przed siebie. Może trochę nieporadnie, chudziutkie ramiona i nogi nie chcą w pełni współgrać, ale dają radę. Po 30 minutach przybijają sobie piątkę. Wracają do domu zadowolone, że i dziś tłuszczowa oponka nie dopadnie ich brzuchów.

Próbuję znaleźć odpowiedź skąd to się bierze. Włączam telewizor, a tam program o tym, jak zrobić sobie domowy lifting. Lecimy dalej: jak idealnie posprzątać mieszkanie. O, to dopiero ciekawe: słucham jak to jedna z serialowych aktorek karmi swoje dziecko piersią i powoli przestawia się na mleko krowie.  Druga zaś chwali swojego męża, że lubi swą pociechę kłaść na swoje nagie ciało. To bardzo piękne, naprawdę.

Przerzucam na program motoryzacyjny - dla panów. Mój wzrok przykuwa kobieta prowadząca samochód ciężarowy. Świetnie, tylko czemu ona jest w szpilkach, a podczas postoju maluje usta różową szminką? Nie chciałabym tej pani spotkać na drodze gdy jadę rowerem... A może ta pani nie jest wcale kierowcą ciężarówki???

Nic to, włączam komputer. Tam jest gorzej, bo fikcja okazuje się poniekąd prawdą: narzekania pań, że nie dostaną nagród za pokonanie całej trasy biegu She Runs The Night. A kilka postów niżej te wszystkie zdrobnienia: nóżki, buciki, bluzeczki, główki... Do jasnej cholery, naprawdę jesteśmy takie infantylne?

Wgłębiając się w to wszystko,  już sama nie wiem, czy takie właśnie jesteśmy, czy tak się nas kreuje, a część z nas po prostu wpada w pułapkę… Okres emancypacji trwa tyle lat i chociaż widzę na ekranie, w internecie, na zdjęciach kobiety wielkie, wspaniałe, te pozornie zwykłe i te urzekające od pierwszego wejrzenia, to jednak nie mogę obojętnie przejść nad zdjęciami słabych dziewczątek, których biegowe życie jest wyłącznie kolejnym narzędziem do gubienia kilogramów w dążeniu do anorektycznej budowy ciała. Czemu, chociaż na reklamach dezodorantów, płynów do mycia naczyń, czy środków od bólu głowy jesteśmy zdobywcze, twarde, zaradne i pracowite, to w sporcie okazujemy się małymi lolitkami, które przy większym wyzwaniu przewracają oczami, Dlaczego w wielkiej chwili rezygnują i z pozornym pobłażaniem patrzą na walkę mężczyzn? Pytają jedynie o kalorie, ile biegać by schudnąć, jak związać włosy i gdzie w pobliżu jest klub fitness, bo jesień się zbliża. Dlaczego tak bardzo patrzą na powierzchowność, a nie potrafią zgłębić prawdziwej wartości przekraczania własnych granic?

Życie boli, ale bieganie również. To nie hasanie po łąkach wśród ptaków i drzew. To również korzenie, błoto, odwodnienie, wyziębienie, drętwienie nóg. Ale żadne hasanie nie da takiej satysfakcji jak łzy wylane na trasie i kobiety, które na bieganiu zjadły zęby, dobrze o tym wiedzą.

Czy biegowe mini - celebrytki masowo istnieją wśród nas, kupują buty ujędrniające pupę, odsłaniają jedno ramię podczas biegania i liczą na oklaski po każdym treningu? Czy to tylko reklamy odzwierciedlające fakty, czy taki właśnie obraz nas - biegaczek mają spece od marketingu?

Nie każda z nas ma się taplać w błocie i prężyć umięśnione łydki podczas wykonywania podbiegów. Nie każda z nas nawet musi się ścigać i łamać stereotypy. Mam wrażenie jednak, że księżniczki pokazywane w TV mocno wpływają na postrzeganie nas, biegaczek, a nawet kreują swoisty styl, za którym podąża część pań. A dopóki będzie się na nas patrzeć jak na bezbronne dziewczątka, to ani nasze rekordy nie będą uważane za godne uwagi, ani nagrody nie będą adekwatne do nagród przeznaczonych dla mężczyzn. Również produkty sportowe  tworzone dla nas będą przesycone różowymi serduszkami i zdjęciami chudziutkich nastolatek zrobionych na dorosłe kobiety. A tego chyba nie chcemy...

Przeczytaj również

6 pomysłów na ciekawy trening biegowy

Sposoby na unikanie monotonii w treningu biegowym

Bieganie w deszczu: wyzwania, korzyści i praktyczne wskazówki

Nastąpiło załamanie pogody i rujnuje Twój plan treningowy? Sprawdź jak czerpać przyjemność z biegania w deszczu.

Bieganie a cele charytatywne

Biegając możesz wspomóc potrzebujących

Jak biegać w niskich temperaturach

Jak przezwyciężyć złe warunki i kontynuować trening. Pamiętaj, że bieganie w mrozie nie powoduje przeziębienia!

Wpływ snu na wydajność biegową

Zastanawiałaś się kiedyś czy ilość Twojego snu wpływa na biegowe osiągnięcia?