Cracovia Marathon 2012

autor: Dorota Szparaga, opublikowano: 30/05/2012

Na debiut maratoński wybrałam Kraków licząc na to że urok i atmosfera tego miasta odwróci moją uwagę od faktu ze przez kilka godzin będę przebierać nogami. W sobotę Kraków przywitał nas strugami deszczu. Po odebraniu pakietów startowych udaliśmy się na przepyszny makaron w „Dyni” na ulicy Krupniczej, którą szczerze polecam. Potem wieczorne pogawędki w hotelu gdzie zatrzymali się znajomi.  Z salonów przeniosłam się na nocleg w wersji nieco mniej luksusowej, czyli na podłogę w Hali Wisły. Wybrałam salę zaciemnioną  - była też „oświetlona” z opcją gry w karty. W ciągu tej krótkiej nocy udało mi się zażyć dwie godziny ciągłego snu. Mój sąsiad w konkursie na chrapanie zdecydowanie wygrywał. Około 5 nad ranem  porzuciłam bezskuteczne próby zaśnięcia i ruszyłam na poszukiwanie sensownej łazienki,  którą odkryłam na parterze. Natomiast kącik śniadaniowy urządziłam sobie na trzecim piętrze, dwa fotele i stolik,  luksusy a i gniazdko elektryczne się znalazło. Pochłonęłam bułki z miodem. Mój zaciszny azyl został nawiedzony przez trzech męskich osobników, ku mojej radości posiadających czajnik. Mocna czarna kawa nieco mnie ożywiła. Około 7.00 zarzuciłam plecak i ruszyłam do hotelu przez Park Jordana.  Poranne słońce przeświecające przez drzewa tworzyło tajemniczą atmosferę a w powietrzu unosił się zapach wiosny.

Foto: Dorota Szparaga

Na start dotarliśmy zdecydowanie za późno i tak zamiast się rozgrzewać, odliczałam czas  w kolejce do toy-toya. Do naszej strefy udało nam się dobiec minutę przed! Start rozpoczynamy honorowym kółeczkiem na Błoniach. Pierwsze kilometry nie napawają mnie optymizmem: słońce daje już popalić, stopa uwiera, achilles zaznacza swoją obecność a w głowie myśli: „co ja tu robię i jak ja dotrwam do końca”. Na szczęście doping kibiców i ciekawe transparenty „Obiad o 13” zagrzewają do boju. Po dotarciu do Starego Miasta zaczyna być miło, wpadam w biegowy rytm. Runda po uroczych uliczkach urozmaicona jest dźwiękami orkiestry na Rynku. Kibicujący lud prześciga się w dowcipnych komentarzach typu „Panowie przepuszczą panie”. Na brukowanej uliczce ktoś z ułańską fantazją zastawił pułapkę w postaci rozłożonej gumy. Od pierwszego punktu z wodą na 5km dużo piję i ochoczo zlewam się wodą. Ponadto mam własny izotonik (miód + cytryna + woda + sól). Staramy się utrzymać stałe tempo 5:30 min/km. Przed nami trzyosobowa ekipa z PKO. Naszym celem jest trzymanie się za kolegami . Pętelka na starym mieście kończy się w okolicach Wawelu, niedaleko osiągamy 10km. Potem wypadamy na jedną z głównych arterii ulicę Krasińskiego. Na zawijce na Konopnickiej kusi balonik na 3:45, ale trzeba być konsekwentnym. Nad Wisłą chcąc nie chcąc kolegów z PKO BP musimy wyprzedzić, wyraźnie zwolnili. Po przekroczeniu Wisły mija 15km, tempo właściwe, siły są, jeszcze tylko prawie bagatela 27km.  Na około 17 km dwóch motocyklistów kręci film, no to się trochę lansujemy. Znad Wisły zbaczamy między zabudowania gdzie robi się mniej ciekawie. Na 18 km  widać czołówkę lecącą w drugą stronę dla nich to już 30 km. Na odsłoniętej ulicy słońce przypieka a na punktach odżywczych slalom gigant pomiędzy skórkami od bananów i plastikowymi kubkami.

Foto: Dorota Szparaga

Niedaleko od półmetka gorące rytmy przez chwilę sprawiają ze mam ochotę potańczyć. I znów kusi balonik na 3.45. Kierujemy się w stronę Nowej Huty. Gdzieś w tle świadomość, że w tym miejscu będę za około 10km, czyli jakieś 55 minut. W ustach suchość, a w brzuchu bulgocze miód z wodą. Długa prosta Aleja Jana Pawła doprowadza na upragnioną zawrotkę w kierunku mety. Nieopodal Parku Kultury na 28km kryzys: ból po wewnętrznej stronie stopy utrudnia mocno bieg a achilles też się odzywa. Po około kilometrowej walce udaje mi się znaleźć bezbolesny sposób stawiania stopy. Teraz aby do 32 km. Po pasie w przeciwną stronę wśród rzeszy biegnących pozdrawia kolega. Przed 32km mijamy grupkę sympatycznych kolegów, którzy twierdzą że w naszym towarzystwie chętnie pobiegną. Ale to tylko czcze słowa. Od 32km biegnę sama. Następuje desynchronizacja pomiędzy moim mózgiem, który myśli „jeszcze tylko 10km, przyśpieszaj” a nogami, które próbują się opierać. A tu jeszcze jak na złość nie ma do kogo się podpiąć. Teraz moje nogi dobrze wyczuwają każde wzniesienie. Pojawia się lekki  zefirek, ale upał nadal doskwiera. „Chearleaderki”  w średnim wieku na chwile odwracają uwagę. Cały czas próbuje znaleźć zająca, ale, ale są tylko rzędy idących. Nad Wisłą na 39km chwila zwątpienia. Po lewej widok na pokład statku z turystami okupującymi stoliki, po prawej ludzie wylegujący się  na trawniczku pod Wawelem, środkiem rzesze idących maratończyków. A ja biegnę...  Poczułam się trochę nie ma miejscu. 3km przed metą żegnam się z Wisłą.  Pomiędzy 39km a 40 km zmotywował mnie  napis „Maraton sam się nie przebiegnie” . Na  41 km na Błoniach ostatni łyk miodu pozwolił przyśpieszyć i minąć jeszcze kilka osób. Mocny finisz pozwolił mi urwać jeszcze kilka sekund z ostatniej minuty. Cel zrealizowałam, pobiegłam poniżej 4h z czasem 3:53:54 netto. Ściany nie było, na mecie nie zemdlałam, mogę chodzić, jak to? Czy ja na pewno maraton przebiegłam? A we wrześniu 2011 dystans maratoński był jeszcze poza moim zasięgiem.

Galeria zdjęć: Iwona Ludwinek

Przeczytaj również

Jurajski Festiwal Biegowy 2023 [Relacja]

Z dala od zgiełku, na łonie przyrody, w pięknym miejscu i z miłości do aktywności i przygody powstał Jurajski Festiwal Biegowy. Z całą pewnością impreza „z duszą”, na którą organizator zaprasza całe r...

GDYNIA Półmaraton 2019 [RELACJA]

Najpiękniejsza w Gdyni jest jednak zawsze meta. Ostatnie dwa kilometry trasy poprowadzone w kierunku morza i Bulwarem Nadmorskim dosłownie dodają skrzydeł...

100-lecie niepodległości na biegowo! Galeria zdjęć.

Święto Niepodległości obchodzimy każdego roku. Ale 100-lecie niepodległości zdarza się tylko raz! Nasze czytelniczki przepięknie obchodziły ten dzień! Na biegowo!

40. Maraton Warszawski [RELACJA]

Jubileuszowa edycja maratonu w Warszawie przeszła do historii. Miałam szczeście tam być i doświadczyć. Bolało bardzo - jak to na maratonie. Ale warto było!

PKO Festiwal Biegowy – wielkie święto biegaczy!

Krynica-Zdrój: Już po raz ósmy biegacze przejęli uzdrowisko. Przez trzy dni ponad 9 tys. razy meldowali się na mecie PKO Festiwalu Biegowego.