"Przez piętnaście lat robiłam wszystko, żeby nie biegać". Wywiad z Beatą Sadowską.

autor: Katarzyna Żbikowska-Jusis, opublikowano: 02/03/2014

Ma na swoim koncie 12 maratonów, biegała w najróżniejszych częściach świata, bo jak sama przyznaje - bieganie można zabrać ze sobą wszędzie. Niedawno urodziła dziecko i... biega dalej z synkiem w wózku. Już ma plany startowe prawie na cały rok!

Przed Wami Beata Sadowska, znana dziennikarka i prezenterka. Opowiada nam o bieganiu, macierzyństwie i o swojej książce - o bieganiu oczywiście! "I jak tu nie biegać" ukaże się już lada dzień. Bądźcie czujne:)

Od jak dawna Pani biega? Jak to się zaczęło? Uległa Pani modzie czy jest Pani jedną z „pionierek” biegania w Polsce?

Ani nie czuję się pionierką, ani nie uległam modzie. Biegam od dziecka. W szkole podstawowej trenowałam lekkoatletykę w Legii, potem przez piętnaście lat robiłam wszystko, żeby nie biegać. Ale nie udało mi się zwiać przed pasją. Zapukała do mnie kilka lat temu.

Ile maratonów Pani przebiegła? Który Pani najlepiej pamięta i dlaczego?

Dwanaście maratonów i dwanaście met. Pamiętam pierwszy, w Warszawie, bo pierwszy raz chyba zawsze się pamięta. Każdy był inny, każdy szczególny, bo w bieganiu nie ma ściemy. Jest siła albo jej brak. Wola walki albo jej brak. I zmaganie ze swoimi słabościami. W mojej książce „I jak tu nie biegać!” jest jeden rozdział o maratonach, o tym jak cicho było w Tokio i jak głośno w Nowym Jorku, jak górzyście w San Francisco i jak mościasto (od mostów:)) w Wenecji. A nie mówiłam, że każdy maraton jest inny?

Po co Pani zdaniem biegnie się 42,195m?

Pewnie każdy z innego powodu. Ja dla siebie. Dla frajdy na mecie, choć po drodze już nie raz obiecywałam sobie, że nigdy więcej. Nie, nie ścigam się, choć oczywiście każda życiówka cieszy mnie jak wata cukrowa w dzieciństwie. Biegam, żeby pokonywać własne słabości. I żeby nie zgnuśnieć, bo żeby stanąć na mecie maratonu, trzeba się wcześniej przygotować. To taki zdrowy egoizm. Czas, którego nikt mi nie zabierze. No chyba, że mój syn Tytus, ale on też biega już z nami w wózku:)

Podróżuje Pani po świecie? Jakie było najciekawsze miejsce, w którym zdarzyło się Pani biegać?

O tym też jest w książce. Nepal, bo o świcie trafiłam na ulicę, gdzie rytualnie oprawiali mięso. Dheli, bo obserwowania budzącej się do życia metropolii nigdy nie zapomnę. Mongolia, bo stepy się nie kończyły. Rajd Dakar, bo kocham wydmy w Chile. Brazylia, bo mam tam ukochaną wyspę, której nazwy nie zdradzę. Bieganie jest proste, wystarczy zabrać ze sobą buty. Można wszędzie!

Niedawno wiele zmieniło się w Pani życiu  ponieważ… została Pani mamą. Jak godzi Pani opiekę nad dzieckiem, obowiązki zawodowe i jeszcze bieganie?

Mam super mamę i wyrozumiałego chłopaka, który też biega, więc wie, co to znaczy. W weekendy biegamy we trójkę, no dobra we czwórkę, bo towarzyszy nam też nasz pies Momo. W tygodniu – albo rano zabieram Tysia na bieg, albo po południu udaje mi się wyrwać, kiedy synek jest na spacerze z moją mamą. Trzeba wszystko zaplanować i potem się tego planu trzymać, co jest najtrudniejsze, ale czasem się udaje. Musi się udawać, bo za chwilę startujemy w maratonie w Londynie!

Bieganie w ciąży to temat coraz bardziej „na czasie”, jednocześnie temat nieustannie budzący różne emocje. Czy Pani biegała w ciąży?

Biegałam, ale wyłącznie dlatego, że dobrze się czułam i pozwoliła mi na to moja lekarka, która czujnie mnie kontrolowała. Nauczyła mnie, na co mam zwracać uwagę. Była bardzo rozsądna, ale nie panikowała. „Jak synek będzie chciał, żeby pani przestała, na pewno da pani znać”, powiedziała. I miała rację. Dał znać pod koniec ósmego miesiąca. Nie zaczęłam biegać w ciąży, robię to od ładnych paru lat. Mój organizm jest przyzwyczajony do wysiłku i aktywności. Oczywiście w ciąży treningi były dużo lżejsze, spokojniejsze, relaksacyjne, a nie siłowe.

Jak wyglądał Pani powrót do biegania po porodzie?

Wróciłam dwa miesiące po urodzeniu Tytusa. I znowu – wracałam bardzo spokojnie. Mój trening miał znamienny tytuł „The Beginning”/”Początek”. Zaczęłam do marszo-biegów i bardzo się zdziwiłam, jak długi jest kilometr.

Czy korzysta Pani z planów treningowych? Kto jest Pani autorytetem w temacie biegania?

Korzystam, bo mnie mobilizują i dają komfort, że podczas maratonu nie padnę. Bezpieczniej się z nimi czuję. Treningi rozpisuje mi Kuba Wiśniewski, który w książce „I jak tu nie biegać!” zapewnia solidną dawkę merytorycznej, biegowej wiedzy zaserwowanej w lekkostrawny sposób.  

No właśnie, zdradzi  Pani co w tej książce znajdziemy?

Poza wywiadami z Kubą, historie o tym, jak zacząć, żeby nie skończyć na pierwszym treningu, opowieści o najpiękniejszych biegach na świecie, rozdział, którego miało nie być (nic nie zdradzę, odsyłam do książki) i opowieści o bieganiu z psem i bieganiu w ciąży.

Jakie są Pani najbliższe plany związane z bieganiem? Gdzie będzie można Panią spotkać?

Na pewno wystartuję w Warszawie w półmaratonie, potem maraton w Londynie, a 4-go maja pojawię się w Poznaniu na Wings for Life World Run, jedynym na świecie biegu, gdzie meta goni zawodników. Cały dochód z imprezy będzie przeznaczony na badania nad przerwaniem rdzenia kręgowego. Bieg wystartuje w tym samym czasie w 35 krajach na świecie! Wrzesień to maraton w Berlinie. Trzymajcie kciuki!

Dziękujemy i zyczymy powodzenia!

Książka Beaty Sadowskiej "I jak tu nie biegać" dostępna przedpremierowo: http://www.empik.com/i-jak-tu-nie-biegac-sadowska-beata,p1091124389,ksiazka-p

Przeczytaj również

Wiolka i jej bieg dookoła Polski

Poznaj Wiolkę - kobietę, która planuje bieg dookoła Polski

"Dzięki temu, że biegam poznałam swoją wartość" Poznajcie Beatę

Historia Beaty jest najlepszym przykładem tego, że na bieganie nigdy nie jest za późno...

Premiera Asics Gel-Kayano 30, Berlin, 2023

Flagowy model butów do biegania japońskiej marki Asics - Gel -Kayano 30 wszedł właśnie do sprzedaży. Jaka jest jego główna cecha? Jak marka Asics wychodzi naprzeciw potrzebom biegaczek?

Uśmiechnięta Ania i jej miłość do biegania

Niezwykła kobieta, która pomimo choroby biega ile sił w nogach.

Poznajcie historię Magdaleny

Choć Magdalena biega od niedawna, biegowej pasji oddała się bez reszty.