Vilnius Marathon. Trudna lekcja pokory [RELACJA Z BIEGU]

autor: Iwona Ludwinek-Zarzeka, opublikowano: 16/09/2015

Malownicze uliczki, zielone alejki i urokliwe domy - to wszystko zobaczysz podczas Vilnius Marathon. Niech cię jednak nie zwiedzie sielankowość opisu. 42 km i 195 m w stolicy Litwy to test dla Twojej siły i wytrwałości. 

Jadąc do Wilna na maraton nie wiedziałam o nim praktycznie nic. Co więcej, niewiele wiedziałam również o samym mieście, poza szczątkowymi informacjami zasięgniętymi jeszcze w czasach szkolnych.

Podróż z Warszawy autobusem zajęła nam około 8 godzin. Sporo, jak na odległość raptem około 450 km. Niestety na ten moment żadna autostrada nie łączy nas z Litwą. Miasto powitało nas przyjemną pogodą: 20 stopni, lekko zachmurzone niebo. Całe miasteczko biegowe umiejscowiono w samym sercu Wilna – na Placu Katedralnym.

Arturasz Photography

Cicho wszędzie, głucho wszędzie...

Zdziwiło nas to, że prócz istnienia punktu rejestracyjnego i informacyjnego oraz pasta party w miasteczku biegowym niewiele się działo. W kilka minut obeszliśmy wszystkie „atrakcje”. Jak to? Jutro ma tu przybyć ok. 15 tys ludzi, a tu taka posucha? Po chwili jednak wywnioskowaliśmy, że prawdziwa impreza szykuje się dopiero w niedzielę. Zatem w przeddzień maratonu kosztowaliśmy makaron z sosem pomidorowym oraz zwiedzaliśmy okolicę. Mieliśmy to szczęście, że jeden z wolontariuszy Vilnius Marathon oprowadził nas po najpiękniejszych, wileńskich zabytkach. Nad nami unosił się duch Mickiewicza, Kraszewskiego, Moniuszki...

Godzina „zero”

W pełnym rynsztunku o godz. 8.00 wymaszerowaliśmy w stronę depozytów. Plac Katedralny przez noc zmienił się diametralnie! Pojawiły się nowe stoiska, wolontariusze biegali to w jedną, to w drugą stronę, walcząc z upływającym czasem i morzem obowiązków, które trzeba było podopinać. My również skupiliśmy się na własnych obowiązkach. Rozgrzewka, wizyta w toalecie (z której można było bez kolejki skorzystać nawet na 5 minut przed startem) i truchcikiem ruszyliśmy do swoich, startowych stref. Wszystko ładnie oznaczone, pacemakerzy idealnie widoczni. Odliczanie!

Trasa składała się z dwóch pętli. Wraz z maratończykami, startował również półmaraton. To zaowocowało lekkim szokiem po minięciu 21 km: drugą pętlę biegło raptem ok. 750 osób, więc wokół mnie zrobiło się nagle pusto. Wiedziałam już jednak, co mnie będzie czekało przez następne kilometry. Stare, drewniane domy, malownicze kamieniczki, mosty, niesamowicie urokliwe uliczki starego miasta oraz parkowe, zielone alejki.

VeeHouse

Ściana

Trasa nie była idealnie płaska. Podbiegi, które na pierwszej pętli wydawały się łagodne, przy pokonywaniu ich po raz drugi, stanowiły istny mur. W tym też miejscu poddałam się jeśli chodzi o życiówkę. Od ok. 35 km walczyłam, aby po prostu nie przejść do marszu. Myślałam tylko o tym, że mój mąż, zmarznięty, bo również po przebiegnięciu maratonu, czeka na mecie. Chciałam, żeby czekał jak najkrócej. Więc z bólem pokonywałam każdy, kolejny metr. Jeszcze tylko 6km i 700m. 5 km i 900m. Uff... Przełknęłam łzy, polałam się wodą na punkcie odżywczym, zacisnęłam zęby i truchtem, nie wiem jak, dotarłam (nie, nie do mety) na szczyt podbiegu. Pozostało mi tylko przetrwać jakieś 2,5 km i tam nie musieć już nic. Gdy minęłam linię mety poczułam jak bardzo palą mnie mięśnie. Zawieszono mi na szyi medal, wręczono butelkę z wodą i najpyszniejsze w tym momencie bezalkoholowe, orzeźwiające piwo. Za metą czekał mój mąż. I wtedy się popłakałam...

Biegowe święto w Wilnie

Gdy maratończycy zeszli już z trasy, dopiero wtedy ulice zalało morze biegaczy. Startowały dzieci, młodzież, studenci, całe rodziny! Impreza trwała do godziny 17-tej. Dookoła słychać było głównie język litewski, ale na ten weekend przyjechało również wielu Polaków. Spotkałam także ekspresyjną i radosną grupę Hiszpanów.

Miasteczko biegowe wzbogaciło się o kilkanaście stoisk (głównie z odzieżą sportową) oraz wiele atrakcji dla dzieci.

Arturasz Photography

Dziś

Ten maraton był dla mnie wielką lekcją. Można było rozegrać go w sposób bardziej satysfakcjonujący, niestety mnie dopadła kara, za brak długich, szybszych wybiegań. Trasa nie jest bardzo trudna, jedynie ostatni, długi podbieg potrafi zbić z tropu. Jednakże tam, gdzie są podbiegi, tam również istnieją i zbiegi (na szczęście!). Do tego klimat na Litwie nie różni się szczególnie od polskiego, więc niepotrzebna jest specjalna aklimatyzacja. Nie mam żadnych uwag co do organizacji biegu. Świetnie oznaczona trasa, co 2,5 km rozstawione punkty z wodą i izotonikiem, a co 5 km dodatkowo można było zjeść banana lub pomarańczę.

Ceny żywności, noclegów są nieznacznie wyższe od naszych. Mam wrażenie, że Litwini są do nas podobni, więc generalnie w Wilnie czułam się bardzo dobrze.

Czy wrócę do Wilna? Chętnie zmierzyłabym się z tą trasą jeszcze raz. Z tą różnicą, że tym razem nie dałabym się jej pokonać.

Po lewej Dainius, po prawej Kipras - czuwali nad jakością całej imprezy

Komu nie polecam tego biegu?

Tak naprawdę Vilnius Marathon polecam każdemu. To impreza, która pozwala na spędzenie rodzinnego weekendu w pięknym mieście i do tego aktywnie. Najmłodsi uczestnicy biegów mieli raptem 2 latka! Nie zrażajcie się podbiegami, zapoznajcie się jedynie z profilem trasy, aby jak najmniej rzeczy Was zaskoczyło.

Dziwi mnie jednak niska frekwencja na samym maratonie. Spośród kilku tysięcy biegaczy, nie uzbierał się nawet 1 tys startujących na królewskim dystansie. Liczę na to, że już niebawem fala „długasów” zaleje ulice Wilna. Bo to miasto zasługuje na to, aby zjeżdżali się tam ludzie.  

Przeczytaj również

Gran Canaria Maspalomas Marathon 2023

Jeśli jeszcze nie byłaś na urlopie i nie masz pomysłu na kierunek podróży, czemu nie Gran Canaria?

Lizbona - maraton i półmaraton

Szukasz inspiracji? A może wybierzesz się pobiegać do... Lizbony? To piękne portugalskie miasto potrafi zachwycić niemalże każdego. I dwa razy w roku zaprasza biegaczy z całego świata na półmaraton i ...

World Marathon Majors

World Marathon Majors - światowa konkurencja dla maratończyków, która polega na wzięciu udziału w sześciu głównych maratonach uznawanych za najbardziej prestiżowe...

Podróże biegowe. Kleszczów.

Odkryjmy miejsce, w którym odpoczniemy, potrenujemy, nacieszymy oczy błogim widokiem, a uszy dźwiękami natury. 

Wrześniowy urlop na rowerze. Dokąd się wybrać?

Wakacje za nami, a Ty wciąż czekasz na prawdziwą rowerową wyprawę? Nic straconego, podpowiadamy, w jakie rejony Polski się wybrać i jak zaplanować trasę last minute.